Moet jij ook zoveel (van jezelf)?

Iets moeten is zo gewoon in onze samenleving, dat wij vaak niet bewust nadenken over de zwaarte hiervan. Het is een oud gezegde “moeten is dwang” en zo voelt het ook als een ander vindt dat ik iets moet doen. Ik kan daar gehoor aangeven dus doen wat de ander wil, maar waarschijnlijk met veel innerlijk gemopper,- of ik zeg tegen diegene dat ik daar geen zin in heb en het zelf maar moet doen.

Een andere variant is dat ik de boel ga saboteren en het ‘vergeet’ te doen …’er geen tijd voor heb gehad’ …’er kwam iets belangrijkers tussen’ en ga zo maar door. Wat ik ook voor variant kies, er zal een conflict of strijd van komen met de ander of innerlijk.

Hoe zit dat innerlijk met dat ‘heilige’ moeten?

Hoeveel moet ik van mijzelf, hoeveel ballen moet ik de lucht houden? Veel dus!
Ik moet boodschappen doen, ik moet naar mijn werk- en daar ook heel erg veel moeten -, het gezin moet goed draaien, het huis moet schoon en opgeruimd zijn, ik moet een leuke moeder of vader, opa of oma of partner zijn, ik moet naar die verjaardag waar ik eigenlijk geen zin in heb of te moe voor ben. Ik vind dat mijn partner het maar moet doen, maar ik vind dat hij/zij het toch niet doet zoals ik zou willen dat hij/zij het zou moeten doen, dus zie je wel: ik moet ook alles zelf doen! Ik moet er ook nog leuk en goed verzorgd uitzien, en ik moet………vul maar aan!

Wat is het gevolg van al dat moeten?

Hebben we dan nog wel een fijn gevoel in ons zelf en bij de dingen die we doen? Geeft het je een opgejaagd gevoel of dat je toch nog te kort hebt gedaan? Hoe voelt het als je aan het einde van de dag het gevoel hebt dat het je niet gelukt is of dat het beter had gekund? Hoe saboteer je jezelf? Grote kans dat het een conflict geeft – een innerlijke strijd – wat misschien zelfs kan uitlopen op overspannenheid of een burn-out?

Wat moeten we in ons zelf met al dat moeten?!

Misschien wel helemaal niet zoveel als we denken! Ik hoor je denken: “Ja, dat klinkt lekker makkelijk, maar het moet toch allemaal gebeuren?!” Klopt, echter het woord en het daaraan gekoppelde gevoel van moeten is misschien wel het grootste probleem. Moeten is dwang en dwang roept automatisch weerstand op. Stel dat ik het woord moeten stelselmatig ga veranderen in:

• Ik ga even boodschappen doen
• Ik ga het huis opruimen
• Ik ga naar mijn werk
• Ik heb zin om me leuk aan te kleden
• enz.

Het klinkt anders en, ja die boodschappen komen niet vanzelf in huis en alle andere dingen gaan ook niet vanzelf, echter ‘even boodschappen doen’ klinkt heel anders ‘dan ik moet’ en daardoor geeft het ook een heel ander gevoel! Wie weet kom je tijdens het boodschappen doen wel iemand tegen waar je even een leuk gesprek mee hebt en even lekker mee kunt lachen. En stel je nu eens voor dat je het woordje moeten stelselmatig in jezelf verandert in: ik ga….!

Zou je jezelf dan nog zo opjutten en dwingen? Of zou je dan de zwaarte van het ‘moeten’ in jezelf gaan missen – jezelf misschien minder belangrijk vinden – meer rust in jezelf kunnen vinden – en misschien wel het allerbelangrijkste, weer kunnen genieten van de dingen en de mensen om je heen?

Een vraagje:
Misschien wil jij dit ook proberen en ik vind het leuk als je mij laat weten hoe dit voor jou heeft gewerkt. Je kan hieronder je reactie achterlaten.